De rode tiran
In 2017 heb ik vier maanden vrij gehad van het werk en zo’n 2,5 maand gereisd in Zuid-Amerika. Wat was dat lekker zeg – dat ga ik zeker nog eens doen in mijn leven. Het eerste deel van de reis was Peru en Bolivia. Een singlesreis, de eerste keer in mijn leven. Daarna ben ik met m’n backpack in m’n uppie doorgegaan naar Ecuador en de Galapagos Eilanden. Het was een heerlijke reis. Voor mijn reis heb ik een nieuwe camera gekocht: een Nikon d5600 met 18-300 lens. Die wordt ook wel de ‘vakantielens’ genoemd – omdat de lens een heel groot bereik heeft. Closeups zijn mogelijk, maar met de 300mm ook een heel mooi zoombereik. En die camera met lens gebruik ik nog steeds – met veel plezier.
Ik ben zelf afgereisd naar Lima, de hoofdstad van Peru. De vlucht zelf duurde 12 uur. Van Amsterdam naar Parijs en toen door naar Lima. De rest van de groep kwam iets later, dus die avond lekker ingecheckt in het hostel en op pad gegaan naar het centrum. Het bier smaakt hier super goed! Haha, wel belangrijk hoor. Het is overweldigend om helemaal alleen aan de andere kant van de aarde rond te lopen. En weet je: het gaat goed en het bevalt me ook nog eens prima. Fijn! De day-after ben ik met mijn kersverse kamergenoot Walter een rondje gaan wandelen. Je moet wat toch! Een rondje achterlangs het hostel, waar een groot en mooi park ligt. Er zitten super bijzondere vogels in de bomen – jee wat hou ik hier van! Zo zie ik wat groene papegaaien en een klein rood vogeltje. Er lopen twee mannen rond die eruit zien alsof ze verstand hebben van vogels! De ene is een lange man, in een soort van Indiana Jones outfit met verrekijker en al. De ander is een kleiner, maar ziet er ook uit als Indiana Jones. Grappig. We maken een klein praatje met de mannen en het blijken beste vrienden van elkaar te zijn. De één is Amerikaan en de ander Peruviaan. Vogelspotters en ze vertellen me dat de rode vogel in de bomen in het park een heel bijzonder exemplaar is: de Vermillion Flycatcher. Het mannetje is rood en heeft een soort van zwart masker op. Net als Zorro. Het vrouwtje is ook in de buurt en is wat doffer van kleur, maar nog steeds heel erg mooi. Met mijn nieuwe camera maak ik op dat moment één van m’n mooiste vogelfoto’s tot nu toe. Ik zie deze foto nog steeds heel erg graag. Niet alleen omdat het een mooie foto is, maar bovenal omdat het voor mij ook de sfeer is van het moment in Lima. “Alleen aankomen, alleen op pad, vier maanden niks behalve mezelf en wat ik leuk vind, de start van een groot avontuur”. Alles daarvan.
De rode tiran, de vermiljoenvliegenvanger, de vermillion flycatcher. Een klein vogel van ongeveer 13-14 centimeter. De mannetjes zijn helderrood met een constrasterend donkerrood verenkleed en zwarte oogtekening. De vrouwtjes hebben een perzikkleurige bui met donkergrijze bovenkant. De rode kleur verschilt, maar kan vermiljoen, scharlaken of oranjeachtig zijn. Vandaar de naam! De rode tiran leeft in bijna heel Mexico, van het noorden tot in het zuidwesten van de Verenigde Staten en in het zuiden van Midden-Amerika en delen van het noordwesten en midden van Zuid-Amerika. Ze komen ook op de Galapagos voor en werden daar voor het eerst ontdekt tijdens de reis van Charles Darwin. Ze leven het liefst in enigszins open gebieden en je treft ze in bomen en struiken in savanne, struikgewas, oeverbossen en ook woestijn, maar meestal in de buurt van water. Ze kunnen voorkomen op hoogtes van 3.000 meter! Het is een insecteneter: vliegen, sprinkhanen en torren! Lekker hoor… Het is dan ook niet voor niks dat ze flycatcher heten. Wil je hem zien? Luister dan naar een serie aan toenemende, staccato noten die eindigen met pit-pitpit-zree! Ik kan het trouwens zelf niet zo goed nadoen!
Het is best bijzonder trouwens. Tijdens het schrijven van dit kleine artikel zoek ik naar wat informatie over dit bijzondere vogeltje op internet. Ik lees er weinig over en zie ook niet de mooiste foto’s langskomen. Wel zijn er een aantal artikelen van mensen die de rode tiran hebben bestudeerd op de Galapagos Eilanden. De populatie neemt namelijk de afgelopen jaren flink af. Reden voor onderzoek. Het blijkt dat deze vermiljoenvliegenvanger nog niet zo makkelijk te vinden en te spotten is. En toch zat hij gewoon op mijn eerste ochtend in Peru voor mijn neus. Zo dichtbij dat ik zelf met de 18-300 lens een prachtige closeup heb gemaakt. Een lens die ik nog steeds graag gebruik, maar soms ook inwissel voor de net-aangekochte 180-600 lens om vooral vogels nog dichterbij te halen. Het lijkt wel voorbestemd dat deze vliegenvanger voor mijn neus zat, ik daar lekker met mijn kersverse kamergenoot loop, de twee goede vrienden me iets over dit bijzondere vogeltje vertellen. Het heeft in elk geval mijn fascinatie voor vogels niet tegen gehouden. Bijzonder en mooi.
