Sigma 150-600mm telelens: eindelijk scherp

Zo. Vandaag is het zaterdag. Ongeveer een jaar geleden heb ik een nieuwe lens gekocht voor mijn camera. Sinds 2017 heb ik een Nikon d5600. Perfect toestel voor me. Het is niet het meest geavanceerde model van de jongens en meisjes van Nikon, maar zeker ook niet het instapmodel. Lekker handig in gebruik en bovenal ook niet al te zwaar. Die Nikon heeft inmiddels samen met mij al veel plekken van de wereld gezien. Hoofdzakelijk Zuid- en Midden-Amerika, maar ook wel wat andere landen en steden. Sinds dat ik dit toestel heb, gebruik ik een mooie lens: een Nikkor 18-300mm. Ook wel vakantielens genoemd – omdat hij veel kan: zowel dichtbij foto’s maken als ook een mooie zoom heeft. Vorig jaar vond ik het tijd om eens wat nieuws te proberen. Ik fotografeer namelijk heel graag vogels. Ja van die fladderende en vliegende dingen. In een boom, op het water, in de lucht – dat maakt me allemaal niks uit. Vorig jaar heb ik een fikse aankoop gedaan en de Sigma 180-600 gekocht. Prijskaartje? Ongeveer 1000 euro. Inmiddels zit een jaar fotograferen erop. Ik moet zeggen: het valt niet tegen. Zo heb ik er mooie portretten van damherten mee gemaakt, van allerhande volgels waaronder de mooie ijsvogel en landschappen. Maar… soms valt het wel tegen. Het is een zware lens van zo’n ongeveer 2 kilo. Als je de lens uitdraait is het echt een flink apparaat. En: ik schiet alles uit de hand. Ik ga toch geen statief meenemen als ik 15 kilometer door de blubber loop? Zeker weten van niet. En er is nog iets anders. Iets wat me soms wel irriteert. Hij schiet niet altijd scherp. Het is een hels karwei een scherpe foto te maken met maximale zoom. En als ik dan een foto heb gemaakt, zitten er gekke strepen in de bokeh. Bokeh is misschien geen woord wat eenieder kent, maar je weet zeker weten wat het is. Het woord boke betekent onscherpte in het Japans. Je kent die vage achtergronden toch wel op foto’s? Juist, dat is het. Onscherpte en een wazige achtergrond krijg je in foto’s als je weinig scherptediepte gebruikt. Dat wordt weer aangeduid met diafragma. Een paar maanden geleden was ik eens bij de Asseltse Plassen aan het wandelen, waar een hele groep zwarte zwanen zaten. Mooi. Ik heb wel 50 foto’s geschoten: alles onscherp of een lelijke achtergrond. Twee weken geleden zat ik in de auto om naar huis te gaan toen twee fazanten de weg overstaken. Geweldig. Nog nooit (echt) in het echt gezien. Dus auto gestopt, raampje open en klik-klak-op-de-foto-gezet. De fazant zat denk ik op ongeveer 5 meter van mij en er was zon. Ideale omstandigheden dus. Maar… de foto was lelijk. Je ziet hem hier onder. Er zitten vage strepen in de bokeh. Echt lelijk. Super lelijk. De afgelopen week was ik op mijn telefoon door alle foto’s aan het scrollen toen ik deze fazant weer eens bekeek. En ik dacht: het kan gewoon niet. Ik schiet met mijn andere lens scherpe foto’s. Met de Sigma sta ik zeker weten stabiel. Al een jaar geoefend hoe je zo’n zware lens moet hanteren. Dus nog steeds onscherpe foto’s: er klopt iets niet. En er klopt ook iets niet. Na driftig googlen kwam ik op een forum waar iemand precies dezelfde lelijke foto’s had. Na 10 pagina’s doorscrollen zag ik een interessante reactie. Het komt door een goedkoop uv-filter. Maar verdorie! Ik heb inderdaad een erg goedkoop uv-filter op die lens gedraaid vorig jaar. Direct gekocht nadat ik de lens binnen had. Niet om het uv-licht te filteren, maar vooral om de dure lens te beschermen. En omdat ik al 1000,- had uitgegeven heb ik een filter voor twee tientjes gekocht. Ook nog eens scheef erop gedraaid, dus dat ding zat muurvast. Zou het echt door dat filter komen? Het moet wel! Dus heb ik de ijzerzaag gepakt en twee sleuven in het filter gezaagd. Groot mes erin gezet en gedraaid. Het filter kwam moeiteloos los! Hoppa!

Vandaag is het zaterdag. Vandaag heb ik mijn lens die één jaar oud is voor de eerste keer gebruikt. Ofja: zonder goedkoop uv-filter dan. Op naar de Asseltse Plassen. Het is koud en guur. De wind waait echt ontzettend hard. En er is soms regen. Maar dat maakt niet. De wandelchallenge op het werk gaat al goed. Ik maak veel kilometers. En na een drukke werkweek heb ik zin om eropuit te gaan – de natuur in. In een boom zie ik een klein vogeltje. Het is wel een beetje donker in die boom, maar ach. Ik ben altijd zo enthousiast over vogels dat ik ze telkens opnieuw op de foto kan en wil zetten. Ik schiet snel drie foto’s. Zal wel niks zijn – denk ik nog. Ik loop verder en bekijk intussen de geschoten foto’s. En weet je? Ik geloof mijn ogen niet. Alle drie haarscherp. Het hele vogeltje met kleine donsveertjes. De achtergrond is mooi wazig: het bokeh is perfecto! Dit kun je niet menen… Maar het is waar. Ik schiet de ene na de andere foto scherp. Volledig ingezoomd? No problemo! Half ingezoomd? Ook no problemo! Geweldig. Ik merk dat ik er heel blij van ben. Lekker. En die lens: die hou ik. Wil je ook een goede telelens? Koop dat ook de Sigma 150-600mm f/5.0-6.3 DG OS HSM Contemporary.