Buena Vista Social Club en La Habana!
Cuba. República de Cuba. Land in het Caribische gebied. Revolutie. Communistisch land. Naja, daar ga ik dan op vakantie! In september 2018 wel te verstaan. En het was wederom en prachtige reis. Naast de sfeer, het salsadansen, uitgaan, leuke mensen in de groep, was het ook een afkickvakantie. Afkicken van altijd verbonden zijn met het internet! In Cuba is er namelijk nergens internet. Ofja, nergens is ook niet helemaal waar. Er is internet op sommige pleinen, waar je dan voor 1 CUC (Covertable Peso, de toeristenvaluta daar aan de overkant) een kaartje kunt kopen voor een uurtje internetten. En als je dan eindelijk verbinding hebt, begint het te stortregelen of zitten er nog 250 Cubanen op datzelfde virtuele lijntje te internetten. No muy rápido! Al las ik einde van het jaar op internet dat Cuba sinds dat moment overal 4G-internet heeft! Jeetje, wat een voortgang. Blij dat ik nog het échte Cuba heb mogen meemaken, haha. Want dat roept iedereen altijd als je zegt dat je naar Cuba bent gegaan. “Is er veel veranderd ten opzichte van vroeger?”, vraagt men dan. “Geen idee!”, roep ik dan! “Want het was de eerste keer dat ik er was dus ik heb nul vergelijkingsmateriaal”. Einde gesprek meestal. Anyway, ik heb dus toen ik daar op dat eiland was een kleine blog bijgehouden. En die onthou ik jullie niet. Njet. Non.
De eerste stad van de trip is good-old Havana! El capital met zo’n 2,2 miljoen inwoners. Ik heb er al eens een klein stukje over geschreven, dat je hier kunt lezen. Na twee vliegritjes naast Ardian te hebben gezeten, komen we erachter dat we de komende twee weken bij elkaar op de kamer liggen. Lachen. De kamer is prima, douche is lekker na een lange reis. Even het terras op van het hotel, waar de mensen uit de groep langzaamaan binnen druppelen. Ik druppel zelf ook binnen, want wat is het warm in Cuba zeg! Nu dacht ik dat ik wel iets gewend ben qua hoge luchtvochtigheid, maar dat valt toch wel erg tegen. Naja, het bier is koud. En fris. En lekker. De dames gaan allemaal vroeg naar bed onder het motto “het was ook zo’n lange reis en morgen wil ik fit zijn”. Dat schiet me trouwens ook even door het hoofd. Maar dan in de zin van: “dat ga ik dus echt niet doen, ik ben hier op vakantie, in één van de grootste feeststeden op de aarde en dan ga ik ook door ook!”. Zo gezegd, zo gedaan. Samen met roomie Ar en Mark ben ik uiteindelijk in één of andere club beland. Na allereerst een kwartiertje in een ontzettend oude cabrio-taxi-bak er naartoe te zijn gereden. Geweldig. De club was ook leuk, al waren we hier lichtelijk underdressed met onze korte broeken en shirts. Het leek wel of we op het privéfeest van Beyonce en die gast waar ze mee gaat, waren. Maar wel gezellig! Komt er nog één of andere meid naar me toe – wat nadat ze vertelde dat ze 80 dollar kostte, was wat ik vermoedde. Toen ik haar vertelde dat ik 80 dollar kost, lachte ze, maar haakte toch af. Geweldig. Het was die avond overigens 3 uur toen Mark en ik nog een afzakkertje pakten in het hotel onder het genot van een goed gesprek. Het biertje kreeg ik uiteindelijk niet op. De tosti wel. Het zou overigens niet de enige tosti zijn in Cuba. Ze hebben namelijk standaard drie soorten: tosti ham, tosti kaas, tosti ham-kaas.
In Havana is het trouwens erg mooi. Super kleurrijk en dat geeft prachtige foto’s. Maar ook gewoon een lekkere sfeer. Deze sfeer maakt dat ik altijd naar Zuid-Amerika trek. Ik kijk mijn ogen uit, want overal is wel iets te zien en te beleven. Alleen vliegen er niet zoveel vogels hier. Overigens zitten ze er ook niet. Dat valt me een beetje tegen. In de middag zijn we in de felgekleure jaren-50 caros americanos gestapt. Een bijzondere ervaring en zeker een aanrader om te doen als je in Cuba bent. Na de autorit ben ik lekker in het zwembad gesproken met een biertje erbij. Eens even de mensen leren kennen. Altijd leuk op een vakantie waar iedereen alleen boekt en je als groep met elkaar wordt opgezadeld. Overigens altijd in de erg positieve zin van het woord. In de avond zijn de meesten naar de wereldberoemde Buena Vista Social Club gegaan. Yes, die hele bekende band ja! Die! Het was inclusief eten, maar dat hadden ze ook achterwege mogen laten. Buiten dat het vliegensvlug werd opgediend – ik schat in zo’n minuut na de groepsbestelling – was de kip niet meer en minder dan droge kip. El pollo no es sabroso! De muziek maakte echter veel goed. Grappig was dat ik toen ik hoorde dat je er naartoe kon, ik geen seconde twijfelde. Ik luister namelijk al jaren de bekende Chan Chan! Van de mannen van de Social Club natuurlijk.
Hier worden de maten van dit kleine Cubaanse jongetje even vakkundig opgenomen…
Gejat van Wikipedia… Buena Vista Social Club is een groep Cubaanse muzikanten. De groep is vernoemd naar een club met dezelfde naam die tot in de jaren veertig bestond in de Cubaanse hoofdstad Havana. Deze club was destijds een trefpunt voor muzikaal Havana. In 1996 werd de band opgericht onder leiding van de Amerikaans gitarist en producer Ry Cooder en de Cubaan Juan de Marcos González. Het bijzondere van deze band is dat alle leden op leeftijd zijn. Een aantal van hen had destijds al in de betreffende club gespeeld en pakten hun muziekcarrière weer op. De allereerste opname was zo’n succes dat ze wereldberoemd werden, wat leidde tot optredens in onder meer Theater Carré in Amsterdam en Carnegie Hall in New York. Hun bekendste nummer is Chan Chan uit 1997.
Website: http://www.buenavistasocialclub.com/
En toen was het alweer ochtend in Cuba!
