Traditioneel gehaktbrood
Het is weer nieuwjaar. Nu ben ik niet heel erg van tradities, alleen met nieuwjaar maak ik altijd gehaktbrood. Net als zo nu en dan in het jaar. Gehaktbrood? Inderdaad. Het is overigens geen brood, maar een flink stuk gehakt dat goed op smaak is gebracht, goed is gebraden en je in plakken snijdt. Mijn moeder maakte het vroeger altijd en dat vond ik heerlijk. Mijn zus kan het ook erg lekker maken, mijn oma maakt het lekker en ook bij tante Mia is het heerlijk. Nu eet ik al sinds jaar en dag geen eieren. Terwijl in een gehaktbrood als dit ook een eitje moet zitten voor de binding. Mijn gehaktbrood – ook omdat ik er altijd een uitje door snipper – is dan ook wat moeilijk snijbaar. Het korrelt nogal zal ik maar zeggen. Maar deze keer niet. Ik ben van mijn principes afgestapt en heb het gemaakt zoals het hoort. Althans, zoals ik denk dat het in elkaar steekt. Zonder uitje, met eitje. Het resultaat is een brood dat zich laat snijden als dat van alle mensen die ik hierboven heb genoemd. Mooi toch.
Ingredienten: een pond half-om-half gehakt (sommigen maken het van 100% varkensgehakt), een eitje, een flinke dot paneermeel, peper, zout, een eetlepel mosterd, eetlepel ketchup en een scheutje worcestershiresaus. Bereiden: gemakkelijk. Doe het gehakt in een kom en doe alles – ja werkelijk alles – erbij. Mix het goed met je handen tot je een mooi egaal gehakt hebt. Nu neem je een koekenpan, beetje boter erin en dan braad je het gehaktbrood om en om mooi aan. Verwarm intussen de oven op 175 graden. Als het brood rondom bruin is (oppassen met omdraaien overigens) leg je het in een overschaaltje, dekt het af met aluminiumfolie en bakt het nog een half uur in de oven op 175 graden. Daarna laat je het afkoelen – ik eet het meestal koud. Je snijdt er mooie plakken van met het scherpste mes dat je hebt. Lekker op bruinbrood, met een klodder Duyvis dipsaus (ja die kleine zakjes die je aanmaakt met lepels mayonaise e water) en een plakje ananas. Laat het smaken!
