Assassin’s Creed Origins

Afgelopen jaar schreef ik dat Horizon Zero Dawn mijn favoriete spel was op de PS4. Er is er inmiddels weer eentje toegevoegd aan dit lijstje, namelijk Assassin’s Creed Origins. Uitgebracht in 2018, ergens na de zomer gekocht en erg verslavend. Op de één of andere manier begin ik met spelen en is het super lastig de controller neer te leggen en niet alle verloren uurtjes door te brengen op de console. Alleen kwam ik ergens in het midden van het spel vast te zitten. De vijanden en missies die ik toen tegenkwam, waren van een te zwaar kaliber voor me. Ergens in powerlevel 20 ofzo. Stelt achteraf niet zoveel voor, maar als je nog maar ‘zwak’ bent is het geen pretje! Een dikke week geleden heb ik de draad weer opgepakt, weer ‘goede’ missies gevonden en daarna in één ruk uitgespeeld. Geweldig spel. Wat is de AI in de loop van de tijd goed geworden zeg. Ongelofelijk! Het is super knap hoe het spel – dat er niet alleen geweldig uit ziet – zich aanpast en je gedurende de hele rit meeneemt om een sterke krijger te worden. Er zijn zo ontzettend veel side-missions die je kunt spelen en de tijd waarin het zich afspeelt is grandioos. Je koerst op een paard langs de piramides van Gizeh, waarna je ook in Alexandrië aankomt en tegen de sterke Romeinen speelt. Ook Cleopatra zit in het spel, mooie meid trouwens! Die side-missions zijn overigens wel erg ver gezocht. Als ik dan toch een puntje van kritiek moet geven. Je leiden af van het rode draad verhaal dat je niet echt voelt. Moet je weer kippen vangen voor één of andere boer of vissen plukken in een groot meer. Van die dingen…

Gameplay

Het verhaal gaat over de hoofdrolspeler Bayek die wraakt zoekt voor zijn verloren zoon. Deze rode draad komt door het hele spel terug, maar eigenlijk ben ik alleen op zoek naar grondstoffen, nieuwe wapens, sterker worden en vijanden aan gort slaan. Dit werkt allemaal op basis van het level-systeem, waarbij je XP verdient door missies te voltooien. Zo word je sterker en sterker, vecht je je door het hele verhaal door en kom je steeds oog in oog te staan met vijanden, waar je aan gewaagd bent of die net iets sterker zijn in level. Je verdient door de XP ook steeds betere loot. ‘Loot’ zijn dingen als zwaarden, bijlen, schilden, knotsen, pijl- en boog. Verder kun je ook steeds je uitrusting verder upgraden door het verzamelen van grondstoffen die je verdient door dieren te villen of mannetjes te verslaan die grondstoffen met zich mee sjouwen. Ik heb ergens in het begin van het spel een cool masker op de kop getikt en niet meer afgezet. Voor een prikkie! Met de XP en level-upgrades verdien je ook ability points, waar je vaardigheden mee kunt unlocken. Hiermee kun je bijvoorbeeld een stealth attack uitvoeren door van bovenaf op een soldaat te springen, die je dan in een handomdraai een kopje kleiner maakt. Of een ability waarmee je pijlen die de vijanden in je schild hebben geschoten, in je tas stopt. Ook zijn er nieuwe outfits te koop en kun je je ros in de uitverkoop te doen om een snellere en mooiere terug te krijgen. Geweldig. Als heb ik met pijn in mijn hart mijn vertrouwde paard verkocht uit de categorie vuilnisbakkenras. Was niks mis mee namelijk. Het mooi geborstelde paard wat ik daarna kocht, was overigens wel een tikkie sneller. Handig als je verre afstanden moet overbruggen.

Het rondrennen in de wereld is makkelijk. De besturing heb je snel onder de knie en het lopen, rennen, duiken, vechten voelt qua engine heel erg aan zoals bij Horizon en Far Cry. Ook de opzet van deze spellen lijkt heel erg op elkaar. In je scherm zie je simpelweg wat er te doen is. Geen paniek dat je niet weet waar je naartoe moet, want het targetsysteem werkt gewoon prima en is zelfverklarend. Je kunt voordat je een pijl schiet, de impact op je tegenstander zien. Je hebt een hulpje, in dit geval de valk Senu, die je kunt laten vliegen zodat je je vijanden in kaart brengt. Waar ze zijn en hoe sterk ze zijn. Als je in het oog komt van een vijand zie je dit direct in beeld aan een rode marker. Rondrennen en rijden door de wereld laat je via de balk bovenin het beeld zien waar wat te doen is. Een side-quest, een basiskamp, een doelwit waar je naartoe moet. Zo’n dingen. Het voelt heel erg lekker aan, ondanks dat er altijd wel een paar irritaties in zitten. Bijvoorbeeld als je bovenop het dak van een toren staat en je snel – de vijand komt eraan – naar onderen wil klouteren. Gaat net niet helemaal soepel en in plaats van af te dalen, springt Bayek weer fris en fruitig op het dak. Naja, ik heb me er eigenlijk nauwelijks aan gestoord. Glitches – waar ik soms in reviews over teruglees – heb ik werkelijk niet gezien. Of het is me gewoonweg niet opgevallen. Kan ook.

Egypte verkennen

Eén van de lekkerste dingen om te doen in Assassin’s Creed Origins is om op ontdekkingstocht te gaan. De ontzettend uitgestrekte wereld intrekken die bestaat uit talloze gebieden in en rondom Egypte. Op zoek naar kampen, wapens, tombes, piramides, noem maar op. De wereld is prachtig gemaakt en je ziet de uitgestrektheid van het oude Egypte heel goed terug. Zeker als je bovenop de Grote Piramide staat en eventjes rondkijkt wat er allemaal te doen is. Ik heb er in het echt ook naast gestaan en dan is het echt cool om iets van die sfeer terug te proeven als je thuis op de bank zit met een controller in de hand en de verwarming aan. De natuur en de architectuur is adembenemend. Aquaducten, enorme zandduinen, piramides, gebieden met water, binnenlanden die groen zijn, enorme standbeelden, golvende zandduinen in de woestijnen. Het is alles behalve saai. Elk deelgebied heeft zijn eigen sfeer en dat maakt dat het spel steeds anders is.

Wat een echte kick geeft zijn de verschillende vijanden die je tegenkomt. Zo heeft elk kamp een kapitein die net even iets sterker is dan de normale soldaten die er rondhuppelen. Het geeft een lekker gevoel die van afstand met een zelfbestuurbare pijl door het hoofd te schieten, waarna je jezelf weer even lekker verdekt opstelt achter een grote rotspartij of ergens in de bosjes. De soldaten met enorme schilden schrikken me op de één of andere manier wel altijd af. Het is lastig ze te raken, want de pantsering van hun schild werkt goed. Irritant! Zo rond level 30 hak ik ze trouwens zonder moeite in de pan. Of de soort-van-ninja’s die je een rookbommetje in je gezicht gooien, waar je even beduusd van bent. Lekker als je die goed raakt, want ze hebben weinig pantser en je haalt ze zo neer. Het doormidden hakken van al deze titanen geeft gewoonweg een kick.

Assassin’s Creed® Origins

Verdict

Ik ben geen die-hard gamer, maar speel wel aardig wat spellen de afgelopen jaren. Assassin’s Creed Origins is me super goed bevallen door de gameplay, maar bovenal de sfeer die Ubisoft op het scherm heeft weten te toveren. De ontiegelijk vele missies die er te doen zijn (ook al zijn ze erg ver gezocht) en de soepelheid waarmee je door het spel heen laveert. Op medium-niveau goed te doen voor mij, maar dat wil niet zeggen dat je er zonder zelf dood te gaan doorheen komt. Ik ben een gemiddelde gamer en dit spel is perfect voor me. Zeker een 9. Ik zie in beeld dat ik het spel zo’n 50 uur heb gespeeld, voordat ik de eindbaas heb ingemaakt.

Al was die eindbaas wel de eindbaas maar niet de laatste baas om te verslaan. Dat gebeurde met Aya toen ik na vijf schepen te hebben laten zinken, in Rome aankwam. Oh ja, en Julius Caesar heeft het ook niet gehaald. Net als in de film… euh.. in het echie!

De nieuwe Assassin’s Creed ligt trouwens al klaar in de verpakking op tafel. Odyssey.