Pure logic is the ruin of the spirit
Nog voor mijn 30e ben ik zowel mam als pap verloren. Het voelt heel vaak als een slechte film en heel onwerkelijk. Maar toch is het de waarheid van het hier en nu. Mijn zus en ik zijn beide katholiek opgevoed en ik geloof ook echt ‘dat er iets is’. Of dat (een) God is of iets anders, dat weet ik nog niet. Ik heb nog heel vaak het gevoel dat pap en mam bij me zijn en op bezoek komen in mijn dromen. Misschien is het een stille wens waar ik onbewust op focus, zodat hij werkelijk wordt of lijkt. Maar ergens heb ik de heilige overtuiging dat ze er nog zijn. Alleen waar, wat en hoe weet ik niet. Als ik deze regels zo doorlees, lijkt het erop alsof ik iemand ben die vanuit zijn gevoel redeneert. Dat is slechts voor de helft waar; ik ben namelijk ook iemand van feiten en cijfers. Zou je aan mijn vrienden of collega’s vragen ‘hoe redeneert Bart’, dan zullen denk ik 9 van de 10 antwoorden ‘blauw, op basis van feiten’. Het enige juiste antwoord is alleen: in de ene situatie ga ik helemaal af op mijn gevoel en in andere situaties op feiten en wetenschap. Maar welke situatie het ook is en op welke manier ik iets beslis, ik ben altijd 100% zeker van mijn keuze.
“Pure logic is the ruin of the spirit.”
Reïncarnatie betekent de overtuiging dat het niet-lichamelijke deel van een levend wezen, na de dood niet verdwijnt maar opnieuw in een levend wezen terugkeert. De vrije vertaling uit het Latijn is ‘wedervleeswording’ (caro = vlees en re = opnieuw). Het meest bekend is reïncarnatie tot het hindoeïsme en boeddhisme, waar het is eenzelfde zin wordt genoemd met ‘karma’. Karma betekent ‘actie’ en is afgeleid van het Sanskriet. Het heeft te maken met oorzaak en gevolg, acties die worden ondernomen om uiteindelijk een hoger ‘ik’ te bereiken. Reïncarnatie komt echter ook voor in religies in Noord- en Zuid-Amerika en het Jodendom.
Door pap en mam geloof ik dat ik geloof in reïncarnatie. Je zult bij het lezen van deze zin wel denken dat ik een tikfout heb gemaakt, maar geloof me, ik bedoel hem echt op die manier. Er knaagt alleen nog één iets aan me dat ik nog niet goed kan plaatsen. Stel: ik geloof in reïncarnatie en als ik sterft, komt ik weer tot leven in een ander leven wezen of lichaam, ben ‘ik’ het dan nog wel? Hier op de aarde weet ik 100% zeker dat ‘ik’ het ben. Als ik dan opnieuw tot leven kom, dan moet ik me toch dit eerdere leven kunnen herinneren. Als ik dat namelijk niet kan, dan ben ‘ik’ het toch ook niet?
Personalisme of impersonalisme
Reïncarnatie link je standaard aan de wedergeboorte van een persoonlijke ziel. Het levende lichaam gaat dood en de ziel herleeft in een nieuw levend lichaam. Dit is de personalistische kijk op reïncarnatie en komt vooral voor in het hindoeïsme. Bij de geboorte wordt een ziel hervat van een leven uit het verleden. Er bestaat echter ook de kijk van het impersonalisme, ook wel ‘anatta’ genoemd. Een geboorte is weliswaar karma van een leven, maar bestaat nooit volledig uit een oude ziel. Er bestaat geen ziel, dus van overleven en ‘echt’ reïncarneren is geen sprake. Anatta is de verklaring dat iemand zich een voorgaand leven niet herinnerd. Dit geloof komt vooral voor in het boeddhisme.
