Rondje Edinburgh
Elk jaar zo ergens rond november ga ik een weekendje weg mee vrienden. De lijst aan plekken is inmiddels behoorlijk. Na steden als Vilnius, Tallinn, Kiev, Warschau, Gdansk en Bilbao is het dit jaar tijd om naar Schotland te gaan. Bestemming: Edinburgh, de stad van JK Rowling.
Beehive and Billy Maddigans
It is time. Na een kleine omrit – Harm is z’n paspoort vergeten en we keren om die te halen – is de vlucht vanuit Charleroi naar Edinburgh een goede. Ik ben moe van de afgelopen tijd en dommel al snel weg. De vlucht heeft zelf drie kwartier vertraging, maar daar krijg ik niks van mee. Eenmaal aangekomen in Edinburgh is het tijd het appartement op te zoeken. Dat ligt in de knik achter de welbekende Victoria Street. Handig. Na wat inkopen springen we een pub in, om erna naar nog eentje te gaan en nog eentje. Ik heb weinig honger dus mijn avondeten is toast met mierikswortel en zalm. Lekker. We eten bij een tent die Beehive heet – ‘oh beehave’, aldus Austin Powers. We vervolgen onze week en springen een pub in waar we blijven tot sluitingstijd (1u): de Biddy Mulligans. Het is er gezellig en de Guinness smaakt naar meer. Daarna nog door naar ‘iets’ dat open is en we stranden bij The Three Sisters. Guinness in een plastic bekertje, jippie. Rond een uur of 3 is het tijd om naar het appartement te gaan. Ik maak zoals elk jaar wat tosti’s voor iedereen en dit keer met Heinz ketchup met pickles. En die smaakt heerlijk. Het bed ligt lekker en ik val snel in slaap.
Het Kirkyard, Arthurs Seat, het National Museum of Scotland en bangers & mash
De wekker gaat niet vandaag, maar rond half 9 ben ik de eerste die wakker is. En het is hier een uur eerder dan in Nederland. Roy en Harm liggen op de slaapbank in de woonkamer dus dat betekent een cursus ‘geen geluid maken’. Dat lukt aardig en ik kleed me snel aan en ga een kop koffie drinken bij een kleine bistro voor het appartement. Daarna gaan we samen ontbijten. Op de kaart staat toast met avocado, maar er zit geen avocado bij. Niets lijkt minder waar en na deze maaltijd vertrekken we richting het kerkhof waar JK Rowling inspiratie heeft opgedaan voor personages van Harry Potter. Ik wil dat wel eens zien en het kerkhof – de Greyfriars Kirkyard – is interessant. Van die grote graven en uiteindelijk ook het graf van Thomas Riddle, waar Voldemort op is gebaseerd. We gaan door voor een goede hike naar wat heet Arthurs Seat. Dit is een gedoofde vulkaan en het hoogste punt van de stad met 251 meter hoog. De klim is aardig en doet me soms wat denken aan de trekkings die ik afgelopen jaren hebben gedaan, zoals de Larestrek naar Macchu Picchu en de Annapurna trek in Nepal. Het uitzicht, dat Roy en ik bereiken na het nodige klinkwerk, is prachtig. We ploffen neer op een afgeronde rots en genieten van het uitzicht. Na de afdaling strijken we neer bij het National Museum of Scotland waar we zeker anderhalf uur ronddwalen. Het is een prachtig museum met van allerhande bezienswaardigheden. Van de formule 1 auto’s van Steward GP tot aan skeletten van dinosaurussen, spellen om de reactie te meten, fossielen uit de buurt en gepikte schatten uit het oude Egypte. Mooi. Na wat rust bij het appartement gaan we eten bij de pub waar we gisteren niet hebben gedronken. Het is overal enorm vol en we echten geduldig tot er een tafel vrijkomt. Ik bestel de ‘bangers and mash’ en dat is geen verkeerde keuze. Daarna droppen we bij Dropkick Murphy’s waar de rugbywedstrijd van Ierland tegen Australië ook staat en het stampesvol is. Ik kijk liever naar de WK-kwalificatiewedstrijd van Griekenland tegen Schotland (3-2). Ik merk dat ik aardig moe ben en ga naar het appartement terug. Het is nog redelijk vroeg, maar dit veruit de beste keuze. Finito voor vandaag.
Rugby en Harry Potter
Geen wekker, wel rond half 8 wakker. De jongens slapen nog allemaal als een roos en ik ga maar naar buiten, want binnen kan ik nergens zitten. De woonkamer is in gebruik door de slaapbank. Het is fris buiten en ik wandel een klein rondje. Tegen een uur of 9 is iedereen wakker en slenteren we naar eettent Pirlous en een zelfgemaakte ciabatta te eten met latte. Lekker. Daarna ga ik een klein rondje wandelen en sneak de officiële Harry Potter winkel in: Diagon House. De afgelopen dagen staat hier een lange wachtrij, maar nu niet. Het is een knusse plek en eigenlijk een huis met drie verdiepingen waar je vanalles kunt zien en kopen van de bekendste tovenaar ter wereld.
Tegen de middag drinken we een Guinness tegen de verveling en maken ons op voor een middag rugby. Schotland speelt in het Murrayfield station tegen Argentinië, blijkbaar ook groots op rugbygebied. We kiezen ervoor naar het stadion te lopen en dat is een kilometer of 3. Tussendoor hier en daar een drinkstop en we komen goed op tijd aan. Wat een ervaring! Geweldig mooi dit. De doedelzakspelers heten ons welkom en als bodem eet ik een Griekse pita met kipshowarma, tratziki, tomaten en rode ui. Jammie. We enteren het stadion en zitten aan de westkant – tribune 18. De stoeltje staan aardig dicht tegen elkaar, maar ach. We zijn goed op tijd en ik dut zelfs een minuut of 20 in. Lekker warm in m’n dikke jas, zittend op een koud stoeltje hoog in het stadion, handschoenen aan en de capuchon over m’n oren. Op het moment dat de volksliederen beginnen ben ik fris en fruitig en de wedstrijd begint. Dit is de eerste keer dat ik zo’n wedstrijd zie en ik begrijp er nog steeds niet alles van. Ik vergelijking met voetbal voelt en ziet dit dat eenvoudig aan. De Schotten komen los en tegen de rust is het al 21 tegen 0. Kat in het bakkie. Maar niks is minder waard, want uiteindelijk winnen de Zuid-Amerikanen met 24-33. Het is tijd om naar ‘huis’ te gaan en in een wandelende slang lopen we in de massa mensen over de straten terug naar het centrum. Bijzonder. Eenmaal terug in het centrum fluit ik wat in het rond, totdat een jongen op straat iets naar me roept. “Were you whisteling? That is the most beautifull I ever hearded. Maybe you put it on the internet!” Geweldig. We crashen vervolgens bij een gezellige pub met de naam Castle Arms waar ik erg lekkere steak eet met goede aardappelpuree, champignonsaus en erwtjes. Daarna sluiten we af in onze stamkroeg, de Biddy Mulligan. Tijd om naar bed te gaan – morgenvroeg vertrekken we weer naar huis.
