Mistig op de Slek
Na tien dagen quarantaine, mag ik eindelijk weer naar buiten. jeetje, wat is dat lekker zeg. Ik wandel graag en dan is het toch vreemd om meer dan een week binnen te zitten. De koelkast is trouwens nog steeds aardig gevuld en ik heb zelf nog verse kool liggen – dus het heeft me aan niks ontbroken. Ik sta ’s morgens rond 7 uur op en de koude wind waait door mijn slaapkamer. Sinds ik een hor in het raam heb gemonteerd, slaap ik erg vaak met het raam wagenwijd open. Ik kijk naar buiten, zie een kleine zon opkomen en het is mistig. Geweldig. Zo rond een uur of 9.30u ga ik een klein rondje lopen. Ik heb wat balafspraken en die kun je prima wandelend doen. Soms waait het een beetje en dan loop ik als een mafketel tien minuten met m’n hand om de microfoon van de oortjes, maar dat maakt niet. Het is nog steeds mistig en de zon schijnt lekker. Mijn standaard rondje is er na 10 dagen nog steeds. Lekker. Rechtsaf, linksaf, linksaf en dan het veld in. De omgeving is echt geweldig en de mist zorgt voor prachtige zachte kleuren. Normaal schiet ik foto’s in vrij hoog contrast, maar de laatste tijd ben ik wat aan het experimenten. Dus bij deze foto’s is het totaal onnodig om hoge contrasten te zien – want in het ‘echt’ is het ook fluweelzacht allemaal. Het was een lekker rondje en voldaan kom ik thuis. Om weer een middag binnen te hangen tijdens de Teamsvergaderingen.
