Kip Kiev in Kiev
Voor de Kip Kiev ging ik naar Kiev. Dat is toch logisch. Alleen wát een begin van dit tripje, want we moesten Roy in Düsseldorf achterlaten… potverdorie zeg. Dus dan maar met z’n drieën richting de Oekraïne. Niet echt een vakantiebestemming die je op voorhand in het oog springt, toch? Maar al die Oost-Europese steden zijn werkelijk prachtig. Zo ook Kiev. Met z’n kip.
Kiev is de grootste stad van de Oekraïne, de hoofdstad en een joekel van een stad met bijna 3 miljoen inwoners. Kievenaren ofzo. De stad is gelegen aan weerszijden van de rivier de Dnjepr – in het Oekraïens de Dnipro. We kennen dat wel van die voetbalclub die jaarlijks Europees speelt. Niet uit te spreken die clubnaam trouwens, maar dat terzijde. Het is vroeger een belangrijke stad geworden door die rivier. Het moge duidelijk zijn dat de handel via het water werd verdreven en de Dnjepr was onderdeel van de handelsroute van de Varjagen naar de Grieken. Een handelsroute die Scandinavië, het Oost-Slavische Kievse Rijk en het Byzantijnse Rijk met elkaar verbond. Klinkt goed hè. Wanneer de stad echt is opgericht is onduidelijk, maar wel duidelijk is dat Kiev in 1240 door de Mongolen werd verwoest. De stad begon pas weer in 1900 op de ‘kaart’ te komen en te groeien. Kiev is in de loop der tijd in vele handen geweest. Die van Oekraïne, Polen, nazi’s en de Sovjet-Unie.
Het grote Onafhankelijkheidsplein, het diepste metrostation ter wereld en eten met een wachtwoord
Nog maar een paar jaar geleden was Kiev het toneel van heftige demonstraties tegen de regering van Viktor Joesjtsjenko. We zaten direct aan het Onafhankelijkheidsplein in Kiev waar deze protesten zijn geweest en ook mensen zijn vermoord. Het welbekende Euromaidan – in Oekraïne ook de Revolutie van de Waardigheid genoemd. Op 18 februari 2014 was er op het Onafhankelijkheidsplein een gewelddadige confrontatie tussen demonstranten en regeringstroepen die leidde tot zeker 25 doden en meer dan 400 gewonden. Het was de bloedigste dag sinds het begin van de protesten in november 2013. Het aantal dodelijke slachtoffers van de hele revolutie wordt geschat op ongeveer 100. Het is een erg vreemde gewaarwording als je dan in oktober 2019 daar over dat plein loopt waar jongeren muziek luisteren, mensen op een bankje hangen, er muziek wordt gemaakt, mensen in en uit de metro lopen.
Fun-fact is dat Kiev het diepste metrostation ter wereld heeft. Het heeft wel even geduurd om dat metronetwerk daar aan te leggen en op te bouwen, maar dan heb je ook wat. De metro van Kiev telt 52 stations, waaronder Arsenalna dat 105,5 meter diep ligt! Last-minute je metro halen zit er niet in, want het kost zo’n 4 minuten om bij die station met twee massale roltrappen omlaag te gaan. Het is trouwens een gekke gewaarwording om op die twee ellelange roltrappen te staan. Zeker als je pas om 5 uur ’s morgens in bed ligt. Zou dat er iets mee te maken kunnen hebben? Als je eenmaal op die eerste trap staat en in de diepte kijkt, is het net of je recht staat terwijl je ook recht op die trap zelf staat. Hier moet je niet met teveel biertjes op blijven staan. Het is een beetje misselijkmakend. En dan die metro zelf. Dat is er nog eentje uit het Sovjettijdperk. Teveel staal en te weinig wd40. Wat een massief ding. Het maakt een kabaal maar goed: het functioneert prima allemaal. Een paar minuutjes onder de grond en dan komen we weer boven bij ‘ons’ om de hoek.
Roy had zich goed voorbereid en een cool restaurant gevonden. Een restaurant wat op de eerste plek aardig lastig te vinden in. Ten tweede moet je een maf Oekraïens wachtwoord zeggen tegen een kleine meneer bij binnenkomst. Dan mag je door en kom je in een coole ruimte. Waar leuke dingen te beleven zijn, maar waar ze ook lekkere kaas hebben. Die zou ik zeker proberen! Harm en ik hadden twee geitenkaasjes. Eentje met truffel en rode peper en een andere met een korst van as. Het restaurant heet Ostannya Barykada – the Last Barricade – en ligt in het winkelcentrum onder het Maidan-plein. En natuurlijk heb ik… een goeie kip Kiev besteld! Ja, wie kent die niet. Je kunt niet in Kiev zijn en geen kip Kiev eten, toch? Hij was klein, maar fijn. Wat ik ietwat minder vond was de stevige aardappelpuree eronder. Nee, er zat geen eidooier doorheen, maar de smaak van aardappelen was echt enorm heftig. Zo heb ik aardappelen nog nooit geproefd. Zal toch niks met Chernobyl te maken hebben… En er zaten rijke groenten bij: welgeteld 10 doperwtjes. Tsja. Laat me maar ophouden met sarcastisch zijn. De kip Kiev zelf smaakte lekker en daar had ik er wel drie van opgekregen. In elk geval. Ruimte genoeg voor wat biertjes die avond met Harm bij de Carribean Bar!
De binnenstad van Kiev
Na een flinke avond stappen zijn we een flink rondje door Kiev gaan lopen. Ons appartement lag vol aan het Onafhankelijkheidsplein en dat is in het centrum. Allereerst naar een mooi plein waar het Sint-Michielsklooster ligt. Dit is een klooster dat op een rots aan de westerlijke oever van de Dnjepr is gebouwd en gewijd is aan de aartsengel Michaël. Michaël is de engel van bescherming en wordt over het algemeen gezien als de machtigste van alle engelen. Zijn naam betekent “hij die als God is”. Michael is een leider in het rijk van de engelen. Daarnaast is hij de beschermengel van rechtvaardigheid, van genade en van gerechtigheid. Tot zover de uitleg over hem. Terug naar de studio. De lichtblauwe kleur van het klooster annex kerk is mooi, net als de goudkleurige koepels en daken. Het gebouw stamt uit de 11e en 12 eeuw. Toen verder gelopen door leuke straatjes waar kunstenaars schilderijen tentoonstelden en verkochten. Dat was een leuk gebied zeg. Harm en Roy trapten wat door, maar ik minder. Voor slechts 50 grivna heb ik een klein schilderijtje met een kat gekocht dat nu in mijn keuken pronkt. Grappig. Omgerekend 1 euro en 81 eurocent. Het is er niet van af te zien. Eventjes doorlopen en je komt uit bij de mooie Sint-Andreaskerk. Dit is een Orthodoxe kerk die op een heuveltop staat. Dit blijkt overigens ook de oorzaak van ernstige funderingsproblemen. De kerk wordt soms ten onrechte een kathedraal genoemd, want het is gewoon een kerk. Het is een barokke meesterwerk en bevindt zich aan één van de oudste straten van het stadscentrum van Kiev. Die dus met die schilderij-verkopers. Leuk hoor. We hebben een ticket gekocht waarmee je rondom de kerk kunt lopen en van het prachtige uitzicht kunt genieten over Kiev en de Dnjepr. En op de terugweg zie je van bovenaf een werkelijk schilderachtig straatje verschijnen, verpakt in mooi zonlicht. Daar heb ik – vind ik – een geweldige foto geschoten. Die sfeer, echt lekker.
Hop, door met die benen. We zijn doorgelopen richting de rivier, waar je over een coole houten vlonderbrug kunt lopen en je de beroemde People’s Friendship Arch passeert. Dit monument is in 1982 geopend ter ere van de 60e verjaardag van de Sovjet-Unie en de 1.500e verjaardag van Kiev. Na de onafhankelijkheid van Kiev is de betekenis van deze arch veranderd in 2016 vanwege de anti-communistische overtuiging van Oekraïne. We zijn doorgelopen en ze hebben het daar in Kiev goed voor elkaar. Teruglopend langs de rivier hebben ze een heel mooie wandelroute aangelegd met veel hout door veel groen. Het is er lekker lopen en zeker met de mooie herfstkleuren om je heen. Het was al met al een goede wandeling en na een lekker belegde croissant met een net-zo-niet-lekkere kop koffie bij Lviv Croissant zijn we voldaan neergeplofd in ons appartement. Om te relaxen of slapen. We lagen er immers laat in…
