Blog: Mijn trektocht naar Annapurna Basecamp in Nepal

Yes. Hier thuis heb ik de bekende Tibetaanse vlaggetjes fier in de wind wapperen boven mijn zelfgemaakte bankje waar ik geregeld op zit. Blauw, groen, geel, rood en wit. Verwijzend naar de klassieke elementen. Bauw staat voor hemel, wit voor wind, rood voor vuur, groen voor water en geel voor aarde. Ze zijn weliswaar Tibetaans, maar ik heb ze gekocht in Nepal. Waar ik een paar weken terug een geweldige trektocht heb gemaakt naar Annapurna Basecamp. De zogenaamde Annapurna Sanctuary tocht. Klinkt goed he. Het was ook goed.

Let the games begin

De tocht naar het basiskamp begint bij het eerste checkpoint in Nayapul. Daar begint de 10-daagse tocht in stevige wandelschoenen, een fijne rugzak, leuke gids, drie jonge dragers van onze tassen en een geweldig Nederlands gezelschap. O ja, en ook een met zaalvoetbal verzwikte en stevig ingetapete enkel. Die het overigens prima heeft uitgehouden de eerste dagen op een pijnscheut op de dansvloer in Kathmandu twee dagen eerder na. Haha. Het is geweldig om te weten dat je in Nepal bent om eindelijk aan de trekking te beginnen. Twee jaar geleden heb ik een dikke twee maanden rondgereisd in Zuid-Amerika en toen speelde ik al met de gedachte deze trekking in Nepal te gaan doen. Toch echt maf om te ervaren dat het er dan eindelijk van komt. Kwestie van keuzes maken, reisje boeken, pinpas doorhalen. Makkie. De eerste dag was er eentje van een inkomertje qua wandelen. Zo’n 5 uur. Vlak, maar in een mooi landschap langs de Modi rivier via Birithani – landelijk dorpje – en de Hille valei om deze dag te eindigen in een knus hostel in Tirkeddhunga op 1535 meter hoogte. Na een douche in een klein hokje waar geen licht was – althans, ik wist niet dat een lichtknop was – en een zoektocht naar mijn bergschoenen (die nog netjes voor de douche stonden) ben ik in bed gesprongen. Naja gesprongen… De slaapzak was deze eerste nacht echt heel erg wennen. Een gek, plakkerig stof tegen je lichaam, liggend op een keihard en te klein bed in een kamertje dat niet veel in zich heeft. Ik heb super bagger geslapen, terwijl ik toch erg moe was. Mijn nieuwe dag (2) begon dan ook vroeg: om 5.30 uur. Lekker op het dakterrasje gaan zitten met een boek en muziek.

Dag 2 begon, was en eindigde mooi. Het was een tocht van zo’n 8 uur met allereerst 3.767 traptredes omhoog in de zon en met veel vogels. Geweldig. Naar Ulleri. Daarna lekker in de bewolking gelopen met een prachtig uitzicht over de magnifieke bergen. Best veel gerust onderweg, want onze dragers slepen zoveel mee! Ze hebben een band om hun hoofd en op hun rug dragen ze dan onze tassen. Voelt toch niet heel lekker. En dan bedoel ik niet alleen lichamelijk, maar vooral dat wij ‘Westerlingen’ hen dat laten dragen. Al is het heel gebruikelijk in Nepal en vormt het een inkomstenbron voor veel mensen hier in dit erg arme land. Dus. Dat dus. In een erg knus dorpje heb ik vervolgens een lekkere hot lemon gedronken – thee met citroen wat inmiddels mijn favoriete drank is geworden. Daarna doorgetrapt en net op tijd binnen gaan zitten om wat te eten, voordat de hemel doormidden brak en het hard stortregende! Het eten was erg lekker: een vegetarische springroll wat hier één of andere loempia is. Oh, wat smaakte die goed. Eigenlijk wel naar meer! Daarna in de stromende regen nog zo’n anderhalf uur gewandeld door een mooi bos en uiteindelijk raakten we de 2.500 meter hoogte. Niks aan de hand hoor, gewoon je hart blijven voelen en daarop je tempo aanpassen. En water drinken. Veel water. Er vloog ergens tegen het einde een zwerm prachtige vogels langs met wild geluid, maar ze waren zo snel! Een lange staart met witte punt. Tegen het einde van de reis ben ik erachter gekomen wat het waren: Asian Paradise Flycatchers. En dan de mannetjes, die echt prachtig zijn. De eindbestemming was Ghorepani op 2.840 meter hoogte. Ghorepani is een populaire bestemming onder trekkers, omdat het het startpunt is om naar de beroemde Poon Hill te gaan.

Poon Hill: vroeg uit de veren en in zeven uur naar Tadapani

Dag 3. Goede kamer, goed bed, goede slaapzak, goede deken, goed kussen, goed moe. Echt heerlijk geslapen! En het was super vroeg op want de wekker ging om 4.15u! Kopje thee naar binnen en toen naar Poon Hill gelopen, waar vanuit je een prachtige zonsopgang hebt over het Annapurna massief! Echt een heerlijk moment. Thuis dacht ik dat dit een mooie beleving zou zijn en dat is het ook! Grootste berg die goed zichtbaar was is de Annapurna South. Zie ook mijn aparte artikel!

Yes. Beetje pijn aan m’n enkel van de Poon Hill wandeling, maar goed. Het was even acclimatiseren in het begin van de lange wandeling naar uiteindelijk Tadapani, wat ‘far water’ betekent. Ik ben vergeten waarom het zo heet, terwijl gids Raj het toch echt meer dan eens heeft verteld. Zal wel aan de hoogte liggen dat ik dingen vergeet… het eerste deel van deze dag leidde ons over een mooie vlakte waar de eerste rododendrons als zichtbaar waren. Ze staan mooi in bloei in het voorjaar. Dat is geluk hebben zeg! Het uitzicht was alweer magnifiek! En toen een prachtig rododendronbos in. Lekker gelopen en goed gelachen. Wel twee keer uitgegleden en de pijn schoot gewoon in m’n enkel. Shit zeg. Maar bij de rustplek aangekomen voelde mijn enkel gewoon heel goed! Hoe vreemd is dat… daarna was het nog flink doorstappen in een super mooie omgeving – een hoog dennenbos met heel veel water. Toen kwam de zon en waren we alweer in Tadapani aangekomen. Voor de eerste keer sinds dagen een warme douche genomen voor 200 roepies – de laatste douches waren ijskoud. Ook nu weer een knus hostel, maar het is allemaal niet veel soeps… gelukkig is het wel gezellig!

Chhomrong (met twee H’s) en het Himalaya Hotel: hoe cool is dat!

Dag 4. Mwa mwa geslapen en de eerste koffie smaakte naar helemaal niks. Hoppa! Wel weer lekker gelezen vanmorgen met een muziekje erbij. Met frisse moed begonnen aan een ‘rustige dag’ met een tocht van circa 5 uur voor de boeg. Makkie toch? Allereerst een flink stuk bergafwaarts met een goede pas en leuke verhalen. Eerst door een prachtig bos en daarna in een super hoge vlakte met magnifiek uitzicht over het hele dal. Het uitzicht was weer totaal anders dan de voorgaande dagen en de afwisseling vind ik echt helemaal goed. Vandaag ben ik in ontzettend uitgestrekte natuur geweest. Laag begonnen en opgeklommen! Er staan veel walnootbomen. In de middag een lekker een aardappelstoofje met kruiden, groentes en kaas gegeten en toen door naar de eindbestemming Chhomrong. Het eten smaakt echt zoveel beter als je flink hebt gelopen! Het was nog even bergopwaarts doorbikkelen en mijn enkel deed gewoon weer pijn. Klotezooi. Maar uiteindelijk de pijn er weer helemaal uitgelopen en het einde was echt heerlijk wandelen. We zitten in een mooi hostel – voor hiking begrippen. En Chhomrong is gewoon een gezellige plek om te zijn! Recensies vertelden al dat ze hier super lekkere pizza’s hebben dus die heb ik besteld. Met een lekker, koud glas bier erbij. Dat was alweer even geleden. Lekker gekaart en daarna naar bed. Het is een keihard bed: houten bodem en een matras van ongeveer 10 centimeter dik. Lovely.

Bij het vroeg ontwaken kwam ik snel tot de ontdekking dat ik best OK heb geslapen op dit knetterharde bed. Hier op vakantie ben ik zo vroeg wakker, echt heerlijk! Ook deze dag (5) ben ik voor 6 uur wakker geworden al was dat ook (groten)deels de schuld van een groep Chinezen die erg hard aan het miepen waren. Bah. Daarom ben ik maar opgestaan en heb ik een tijdje naar het mooie uitzicht gekeken – de Annapurna South berg die helemaal in het zonlicht werd bedekt. Onder het genot van een goede kop black coffee een leuk gesprek gehad met een jonge drager die super goed Engels sprak. Daarna op pad gegaan voor een hike van zo’n 7 uur. Het was knallen vandaag, stijgen en dalen, maar bijzonder. Afzien, zweten, en doorgaan. We zijn helemaal in het dal tussen twee bergen door gegaan (Annapurna South en de Fishtail) en daarna gaan klimmen door een uitgestrekt bamboebos. Onderweg kom je een mooie waterval tegen naar de eindbestemming van deze dag: Himalaya hotel, waar slechts twee lodges zijn en een beperkt aantal gasten kunnen verblijven. Mooi. En primitief. Op steenworp afstand van het Annapurna Basecamp – je kunt het bijna ruiken! Of is dat toch wat anders?

Dag 6. Vandaag om 6 uur op gestaan en wederom lekker geslapen! In m’n strakke thermopak ben ik even lekker naar de wc gerend. Het blijft een beleving, maar ook dat gaat goed! Gelukkig heb ik deze strakke thermobroek kunnen lenen van een reisgenoot. Ik heb namelijk twee hele thermopakken bij me… maar ik zou mezelf niet zijn als dat helemaal goed zou gaan. Ik heb namelijk de twee broeken in het hotel in Pohkara laten liggen en heb dus de twee shirts bij me. Super handig natuurlijk! Na een goede tandenpoetsbeurt begonnen aan de mooiste dag tot nu toe! Van rotsen, bos, rododendrons naar sneeuw! Met echt de mooiste uitzichten. De bergen zijn zo ontzettend groot en massief, het is werkelijk ongekend! Wat zijn wij mensen toch klein. Glijden door sneeuw, bordjes met “lawinegevaar” en rustplekken waar ik wel een uur zou kunnen zitten! Na 6 uur wandelen aangekomen bij Machhapuchhre Guest House. Ik moet bij deze naam steeds aan Machu Picchu denken, maar dat is toch heel iets anders! We verblijven trouwens in dit Guest House, omdat ons verblijf in Annapurna Basecamp onmogelijk is. Het Basecamp is een paar weken geleden grotendeels verwoest door een lawine. Ongekend. De slaapkamers zitten nokkievol met sneeuw. Je zult er maar gelegen hebben, al is er gelukkig niks met niemand gebeurd daar.

En dan eindelijk: Annapurna Basecamp!

Vandaag is nog niet voorbij en vandaag is het ook dé dag! Op naar het doel van de trekking: Annapurna basecamp. Het basisstation van bergbeklimmers die de bergen van het Annapurna massief beklimmen. Vanuit onze lodge Macchapuchhre is het nog een flinke klus na al een lange dag. Door de sneeuw bergop lopen. Het duurde een 2,5 uur en ik was er op enig moment gewoon helemaal klaar mee. Maar toch doorgezet en aangekomen bij het basecamp dat weken geleden volledig is verwoest door een lawine. Er was bijna niks van over – echt ongekend. De terugtocht was veel beter: die duurde maar drie kwartier en ik heb zelfs gerend met mijn enkel. Ging best aardig! Het was werkelijk een geweldige dag die soms ook wel emotioneel was. De natuur en de inspanning grijpen me soms. De momo’s (dumplings) en een bordje friet gleden er lekker in en voldaan ben ik in slaap gevallen. Morgen begint de terugtocht!

Dag 8. De terugweg gaat van start. Bijna letterlijk gevlogen vandaag… aardig geslapen, geen honger bij het ontbijt en nog even gekeken hoe een paar luie Chinezen zich door een helikopter lieten ophalen om naar Annapurna Basecamp te gaan. ‘Ga dan naar Griekenland’, denk ik dan. Daarna gestart met de terugtocht naar beneden. Het was wel een beetje glad, haha. Goed opletten dat je niet 100 meter naar beneden glipt… Alles is gelukkig goed gegaan en mijn enkel werkte goed mee! De dag trouwens ook. In ongeveer 5 uur zijn we teruggelopen naar een plaatsje dat Bamboo heet. Twee pintjes naar binnen gewerkt en klaar. Het wordt nu wel tijd dat we weer eens goed kunnen gaan stappen. Ontbijten, wandelen, thee drinken, douchen, kaarten, eten en naar bed mag wat mij betreft eens doorbroken worden. Wel heerlijk geslapen. Nog twee nachtjes te gaan.

Into de warme wereld

Dag 9. Het is Koningsdag vandaag, maar hier in de bergen is daar helemaal niks van te merken. Al is dat eigenlijk best wel logisch! Onderweg grapte ik nog naar een ouder Nederlands echtpaar dat ik speciaal voor deze dag een knal-oranje boxer droeg. Grappig hoe dat gaat, want dit echtpaar ben ik echt heel vaak tegengekomen. Steeds met rap tempo ingehaald en de dag erna liepen ze gewoon weer voor me! Huh? Nog maar eens inhalen dan. Ik meen te hebben gezien dat de vrouw een kleurtje kreeg bij mijn opmerking over mijn boxershort, al kan dat ook aan haar lichamelijke inspanning hebben gelegen. Het antwoord zullen we nooit weten. Vandaag heb ik hard gelopen en best snel gearriveerd in Jhinu Danda. Een mooi plekje met dito hostel met een vergezicht over de bergen. Er zitten alleen veel vliegen. Teveel vliegen! Wel ‘one million’. Onze kamers liggen aan de bovenkant en we hebben een heerlijk plekje met uitzicht. Na een matige burrito – ze zijn er in Nepal toch minder goed in om dit te fabriceren – naar de hotsprings gegaan. Mijn zwembroek ligt natuurlijk in mijn backpack in het hotel, dus ik heb mijn wandelbroek ongedoopt tot zwembroek. Niks mis mee. En voor de eerste keer heb ik mijn linkerenkel niet meer verbonden! Bij deze nog hartelijk bedankt voor de bewezen diensten trouwens! Lekker in drie baden gedobberd van zo’n 42 graden. Daarna terug trap-op naar het hostel en eigenlijk ben ik wel een beetje klaar met lopen. En ik ben niet de enige. Het was een erg relaxte dag vandaag: lekker muziek geluisterd op ons luxe dakterras en een paar koele biertjes gedronken. Na het eten – ik had blijkbaar de Nepalese equivalent van KFC besteld – kwam een stel Koreanen los en hebben we nog een uurtje buiten gedanst op Nepalese muziek. En natuurlijk op Gangnam Style – het zijn toch niet voor niks Koreanen hè. Dat was echt leuk en grappig. De filmpjes zijn veilig opgeborgen op mijn telefoon! Nog een biertje weggetikt en daarna heerlijk geslapen. De rekening was fors…

Finito trekking!

Dag 10. De laatste echte dag van de trekking. Jammer, maar ook weer fijn. De wandelstok doet het nog prima en mijn voeten en benen ook nog aardig. Het eerste deel gaat door een mooi bos en onderweg loop je over een hangbrug van 287 meter. Oef. Daarna de open vlakte in gelopen en flink wat vogels gespot. Dat blijft toch leuk om te doen en ik merk dat ik er nog steeds veel plezier aan beleef. In de middag was het afzien: 27 graden in de volle zon, maar de mooie vogels compenseerden aardig. Alweer! Met als hoogtepunt de azuurvliegenvanger aka Verditer Flycatcher. Na een flinke looppas aangekomen op de laatste plek: Pathana. Geleerd hoe je momo’s maakt – dumplings gevuld met kip. Lekker gegeten, waarna onze Nepalese jongens nog hebben gezongen en gedanst. En Jordy een masterclass salsa heeft gegeven. Hatsjee!

En toen was het dag 11. De echte laatste dag van de trekking (lees even het verschil van deze zin met de openingszin van de alinea hierboven – vind ik grappig). Na de laatste tocht van een twee uur zit de hike erop. Moe, maar super voldaan heb ik mijn wandelstok een dikke kus gegeven en aan de kant van de weg gezet. Hij heeft me deze dagen echt ontzettend goed geholpen. Daarna terug naar Pohkara, de gezellige stad waar de luxe van het hotel onvergetelijk is. Wat is het lekker weer eens warm te douchen en ‘andere’ dingen te kunnen eten. We verdienen een goed glaasje alcohol en na wat cocktails en dansen in de Paradiso plof ik best laat in bed. Dag twee in Pohkara staat dan ook in het teken van: helemaal niks doen. Heerlijk. Vroeg naar bed want vannacht gaan we met de jongens Ajax kijken. 00.45u Nepalese tijd.

Zo relaxend aan het grote meer van Pohkara kom ik er stilaan achter dat de trekking me meer heeft gepakt dan ik ooit had gedacht. Het wandelen in de zuivere, frisse lucht was geweldig. Het afzien als je nieuwe traptredes voor je ziet, terwijl je in je hoofd eindelijk boven bent aangekomen. Het snel dalen, leunend op de wandelstok die me misschien wel meer dan eens heeft behoed van een flinke val. De prachtige en steeds wisselende natuur. Het continue uitzicht op de immense bergen van het Annapurna massief. Het slapen in eenvoudige kamertjes op bedden die gemaakt zijn van een houten plank van maximaal 5 centimer. Korte bedden, een kleffe slaapzak. Douchen in vieze ruimtes met een enkel met tape, ‘schoon zijn’ en dan vol met je voeten in de gespetterde plas naast de wc (= gat in de grond) gaan staan. Heerlijk. Nooit gedacht dat ik dit zo leuk zijn vinden. Ik wil dit ooit nog eens doen in mijn leven! De in de wind wapperende Tibetaanse vlaggetjes herinneren me voorlopig nog aan deze geweldige ervaring. Dat ze maar lang mogen wapperen…