De Allgäu
Op naar Oberstdorf! Ergens in het zuiden van Duitsland, waar de natuur prachtig is. In de zogenaamde Allgäuer Hochalpen! Een kadootje voor Rob z’n verjaardag. Het leek me leuk eens met z’n tweeën wat actiefs te gaan doen. En laat ik nu net goede ervaring hebben gehad met canyoning in Ecuador. Een super belevenis, waarbij je met een wetsuit en een harnas een rivier betreedt en al abseilend van watervallen af gaat. Niet meer mogelijk in de Ardennen zo blijkt het, want in België is canyoning bij wet verboden. Het zou verboden moeten worden!
Na een flinke trip van ongeveer 8 á 9 uur arriveren we in de plek waar we moeten zijn. Of was het 10 á 11 uur? We hadden iets eerder kunnen zijn, ware het niet dat we gewoon alle tijd nemen. We zijn nu eenmaal niet zo super vaak er lekker uit. Om bijvoorbeeld een gokje te wagen in één of ander aftands gokpaleis naast een tankstation. Geweldig. Heb ik nog ergens 5,- in een gokautomaat geduwd, toen ik net toen het geld erin zat pas zag dat er nog credits op de automaat stonden. Oepsie. Komt er een oude vent in een rolstoel aangekart… “hé, was machs doe?”. Blijkt die gast gewoon op drie automaten tegelijk te spelen. Dat zal hem in een jaar tijd wel een paar setjes slicks kosten… Naja, had ik kunnen weten.
Na een mooie tour komen we op de plek van bestemming die er adembenemend mooi uitziet. Dicht bij Liechtenstein en dicht bij de Oostenrijkse grens. Het is zo dichtbij, maar toch ben ik hier nog nooit geweest! We zitten in een hotel dat aan de voet van een bergdal ligt. Prachtig uitzicht! We laten ons de wiener schnitzel goed smaken en karren met de Audi nog naar één of andere Ierse pub in hartje Oberstdorf. Een echt ski-stadje waar het ook in de winter denk ik prachtig is. De Guinness smaakt geweldig! Na een goede nacht vertrekken we ’s morgens met goede zin naar de ontmoetingsplek, waar we worden opgepikt door een jongedame die onze gids is met het canyoning. We zijn met z’n drieën. Ne pas de problem! We rijden met de auto net over de grens Oostenrijk in. Waaw! Na in een super strak wetsuit te zijn gefloept, beginnen we aan een coole wandeling door de natuur naar de start van de tocht. Onze gids vindt het maar wat warm en doet de wandeling in haar ondergoed. Nu is het best een jonge meid, maar goed, niet alle jonge meiden zien er strak uit. Die van ons wat minder. “Maar ze is wel aardig”. Na een half uurtje te hebben gewandeld, komen we aan op de plek waar we de rivier in springen. Ware het niet – ja echt iets voor mij – dat ik mijn helm niet aan m’n harnas heb geklikt. Sjonge jonge. Haha. Ik dacht toch echt dat die gids mijn helm had vastgemaakt. Maar goed. Nee dus! Dus… we gaan maar weer terug, want met het veradelijke weer is het gevaarlijk om de 6-uur durende tocht te starten! “We zitten nog in die rivier als het weer omslaat”, roept die Duitse. En dat klopt. De rivier en vooral de watervallen zijn ontzettend machtig. Met een waterval van wel 25 meter diepte. Oef… ik had misschien toch de beginnerstocht moeten boeken en niet het advanced canyoning haha! Dus nemen we de auto en rijden weer de grens over. Op naar een andere plek waar we een wat minder lange tocht kunnen doen. Van ongeveer 4 uur.
Het is eigenlijk best lekker om nog een rondje te rijden in deze mooie omgeving. Op onze nieuwe plek aangekomen check ik dan toch maar 5x of ik de helm heb vastgeklikt. Check. Rugzak om? Check. Handschoenen bij? Check. Touwen bij? Check. Na een wandeling over een heel smalle ‘weg’ door het bos, komen we aan op de plek waar we het water in gaan. Het water is echt zo koud. Even oefenen en bij de eerste oefening knal ik Rob al onderuit die een flinke smak maakt. Haha. Kan maar beter nu beginnen. De eerste hindernis: door een waterval heen abseilen. En die waterval is hoog! En die kracht van het water wat op je nek valt, is zo immens. Ik kan me niet herinneren dat ik ooit bang ben geweest in mijn leven. Maar als ik daar 10 meter hoog in een waterval hang, waar je ‘doorheen’ moet, is het anders. “Niet loslaten”, gaat alleen maar door mijn hoofd. Ik ben dan wel vastgezekerd met een touw aan een haak in de rots, mijn leven ligt voor mijn gevoel letterlijk in mijn twee handen. Want die houden het touw vast dat me verzekerd van een enge val omlaag. In een diepte van water, die je niet kun inschatten. Eenmaal in het water geplonst, blijkt het veel dieper te zijn dan ik had gedacht. Na wat gespetter gooi ik mezelf als een halfdooie vis op een grote rots neer. Ik heb wel 5 minuten verdwaasd om me heen gekeken tot ik Rob zie komen die toch aardig in de paniek schiet. “Waarom had ik dit ook alweer geboekt?”, schiet er door mijn hoofd. Anyway, de tocht duurt nog drie uur en ik vermaak me meer dan goed. Geweldig zelf! Onderweg springen we nog van een waterval af en kom ik op de één of andere manier niet vooruit gezwommen en word ik door de stroming steeds naar de waterval getrokken. “Rugzak af”, roept die Duitse. Geen idee wat het in het Duits is, maar ik verstond het maar al te goed. Op dat moment begrijp ik hoe mensen kunnen verdrinken. Jeetje. Maar wat hou ik van zo’n momenten – vooral als ik daarna hijgend op een rots zit met een grote glimlach op m’n gezicht. De tocht maken we mooi af, eindigend met een lange free slide van een natuurlijke glijbaan af. Als ik uit het water kom, staan er ongeveer tien mensen te applaudisseren! Cool!
Als beloning eten we ons een lekkere hamburger bij de Mac en gaan daarna voldaan terug naar het hotel. Even opfrissen en naar het stadje terug waar we lekker door de zon wandelen en een goed hapje eten. Het leven is goed. En ik voel altijd dat ik leef als ik zo’n dingen doe. Als afsluiter maken we nog een goede wandeling langs de grazende koeien met alpenbellen om de nek. Als ik in die omgeving een koe zou zijn, zou ik na een paar uur al knettergek zijn van dat kabaal van die bel. Maar goed. Een lauw biertje maakt de dag af onder een overkapping als het hard regent. Cool. Na een super goed ontbijt plukken we op de terugweg de dag erna nog een super mooi veldboeket voor thuis. Aniek en Melle zijn blij als Rob weer heelhuids op de bank zit. Hebben we toch weer mooi gedaan, een leuke tijd en een mooie ervaring verder. 
Wil je ook eens gaan? Hier kun je goed slapen: http://www.landhaus-spielmannsau.de/
