Nevelwoud van Monteverde
Monteverde, altijd al eens van gehoord, die naam. Ik weet ook waar ik die naam ‘enigszins’ van ken, want hier in Limburg ben ik al klein jongetje eens naar Mondo Verde geweest. Klinkt toch wel van hetzelfde, nietwaar? Een tuinenpark in Landgraaf, waar ik met Aniek en pap en mam eens heb rondgebanjerd. Op de één of andere manier kan ik de sfeer van die dag en plek nog voelen. En die voel ik soms terug als ik op vakantie ben in Centraal of Zuid-Amerika. Naja, Mondo Verde of Monteverde. Beide betekenen ze ‘groene wereld’. Toch zit er ook wel verschil in. Want Monteverde is het bekende nevelwoud in Costa Rica. Klinkt goed hè, nevelwoud. Zal wel ‘gewoon’ een regenwoud zijn, toch? Nee dus. Een nevelwoud is een specifiek soort regenwoud dat zich tegen een helling van een berg bevindt. Ze komen op verschillende plekken op de aarde voor. De naam zelf zegt het al: een nevelwoud is met regelmaat in nevelen gehuld. Dit ontstaat als de warme lucht uit lager gelegen gebieden botst tegen de berghellingen, waardoor het vocht in de lucht condenseert tot druppels nevel. Nevelwouden zijn dus van hoge luchtvochtigheidsgraad. Dit zorgt ervoor dat de bomen vaak bezaaid zijn met mossen, varens, bromelia’s en andere orchideeën.
Wat kun je dan doen in Monteverde? Nou, best wel wat dingen! En die hebben allemaal te maken met kijken, luisteren en sfeer inademen. Een mooie wandeling door het groen maken bijvoorbeeld. Met het overbruggen van woudzones via de bekende, groene hangbruggen. Waar zo nu en dan ook kleine slangen op te vinden zijn. Zo heb ik bijvoorbeeld deze vakantie in Costa Rica voor de eerste keer in mijn leven een slang vastgehouden. Totdat zijn kop toch wel aardig dicht in de buurt van mijn hand uitkwam. De gids bood gelukkig hulp, anders was de slang met zijn hele hebben en houden overboord gegooid door deze meneer hier. Naast wandelen kun je ook via ziplines over de boomtoppen scheren. Canopy heet dat. Echt een aanrader! Je wordt uitgerust met harnas, handschoenen en helm. Vastklikken op twee plekken en gaan met die banaan. De eerste oversteken zijn gemaakt om ‘er in te komen’. Maar daarna volgt een oversteek hoog boven de bomen van 1000 meter lang, waarbij je (blijkbaar) een snelheid van zo’n 60-65 km/u haalt. Dat voel je en het is werkelijk prachtig. Ik zou die zipline zo nog 10x overdoen. In totaal zijn het 14 lines. By the way: de tarzanslinger en de supermanride (je hebt dan een speciaal harnas aan, waardoor je als superman over de boomtoppen ‘vliegt’ – of je ook je arm naar voren gooit, bepaal je zelf) zijn echt een must!
Het wandelen in Monteverde is overigens ook geen straf. Een bezoekje aan de kolibrietuin is daarbij geweldig, want zoveel kolobries heb je nog nooit bij elkaar gezien. Ik heb me er in elk geval heel erg goed vermaakt. Verschillende kleuren van de regenboog. Wat een pracht en sierlijkheid hebben die kleine rakkers. En dan volgt een wandeling van een 2-2,5 door het nevelwoud. De zogenaamde ‘sky walk’, waar je door de 40 meter hoge boomkruinen van het primaire woud wandelt. Je ademt de vochtigheid in en het is er groen-groen-groen. Mooie bromelia’s en orchideeën. En vooral ook veel varens. En groot ook. Vogels zitter er ook veel. We horen de bekende quetzal zingen. De nationale vogel van Costa Rica, maar ook beroemd in Guatemala – waar de nationale valuta zo heet. Ook horen we hoog in de boomtoppen een ‘belachtig’ geluid van een vogel. Maf of te horen en mooi tegelijk. Het wordt gemaakt door de – hoe simpel is het soms – bellbird. De quetzal zien we helaas niet, maar horen we wel. Ik ben dan wel een vogelfreak, maar ga niet op pad om persé deze vogel te spotten en op foto vast te leggen. Al was dat wel leuk geweest, bedenk ik me hier thuis al tikkend achter mijn laptop… Naja, volgende keer. Wel heb ik in Monteverde een primeur meegemaakt! Ik ben echt al veel keren in een regenwoud geweest, waar het geschreeuw van de bekende cicades luid hoorbaar is. En in Monteverde heb ik er eentje van dichtbij gezien én gehoord én op de foto vastgelegd! Klein ding!
Monteverde heeft mij niet teleurgesteld, zonder vooraf echt verwachtingen te hebben. Ik zie de foto van Els en Frits bij hen thuis helder in mijn geest. En zo rustig als die foto uitziet, is het ook in Monteverde. Mooi stuk van onze wereld is dit…
