Sage uit Echt: de reuzenkuil

Pap was altijd groots op de plek ‘zijn’ Pey en omgeving en was dan in zijn vrije tijd vaak bezig met alles wat ooit in onze gemeente is gebeurd. Hij had een mooi boek over sagen en legenden van Echt. Toen ik nog klein was, las ik hier vaak in en bekeek de mooie illustraties. Een mooie sage is die van ‘de reuzenkuil’. Een grote kuil in het Echterbos die ooit door reuzen is gemaakt. Al surfend kwam ik dit mooie verhaal tegen en dat was de aanleiding dit op mijn website te plaatsen. Ik weet niet of er copyright rust op dit verhaal. Als dit het geval is, dan zal ik dit direct van de site verwijderen.

In het Echterbos ligt een heel grote kuil. In de tijd, toen het land nog werd bewoond door de reuzen, zou hun koning gaan trouwen. Volgens ’s land gebruik moest hij met zijn aanstaande koningin een eigen woning in de grond graven. De reuzen woonden evenals de alvermannetjes in de grond.
Daar ze hard moesten werken om gauw klaar te zijn, wilde de reus niet veel van babbelen weten. Zij begonnen dan met hun tweeën te graven van de morgen tot de avond en zij hadden al drie, volgens anderen zeven of tien jaar zonder één woord te spreken gegraven, toen er een vogel over hun hoofden voorbij vloog. “Kijk eens”, zei de toekomstige koningin “daar vliegt een ekster voorbij”. “’t Is geen ekster, ’t is een raaf” snauwde de koning “werk maar voort!”

Toen ze weer drie, zeven of tien jaar hadden gegraven, begon de koningin weer; “Ik geloof toch, dat het een ekster was”. “Kom, kom,” zei de koning, “je bent me te zeer een babbelaarster, met zulk een vrouw kan ik niet trouwen”.

Daarmee was het af. De koning van de reuzen is nooit getrouwd en de woning bleef onafgewerkt. Dat is de reuzenkuil te Echt. De reuzen deden als hun koning, vonden alle vrouwen snapsters en trouwden niet. Zo stierf het reuzengeslacht in Limburg uit…